Translate

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Μου Αρέσει , του Γιώργη Γιατρομανωλάκη

Μολονότι σχετικά νεοφερμένος στην Αγορά του f/b – «Αγορά» με τη διπλή (νόμιμη) σημασία του όρου – έχω μάθει πάρα πολλά, ιδιαιτέρως διαφωτιστικά και πολλαπλώς ωφέλιμα. Κατ’ αρχάς περιπλέοντας ανάμεσα σε τόσους πολλούς γνωστούς και «άγνωστους» φίλους, κανείς δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τις ποικίλες φωνές—πέρα από τα λαμπερά πρόσωπα και κορμιά, στυλιζαρισμένα ή όχι- τις απόψεις, τις κρίσεις, τις φανερωμένες ή λανθάνουσες επιθυμίες. Επειδή, έχω την αίσθηση, μάλλον τις προθέσεις μας και τις ενδιάθετες επιθυμίες μας προβάλλουμε—ο καθείς με τον τρόπο του-- σε αυτό τον δημόσιο, και άκρως δημοκρατικό Τόπο. Κάτι δείχνουμε όλοι μας. Και καλά κάνουμε. Μεγάλη εντύπωση μου προκαλεί, λ.χ., πόσο πολύ ενημερωμένοι για πολλά θέματα είναι όσοι εχω την τιμή να συνδιαλέγομαι, αλλά και όλοι εκείνοι με τους οποίους ανταλλάσσουμε απλούς χαιρετισμούς. Οι περισσότεροι –για να μη πω όλοι--, έχουν να επιδείξουν ενα ιδιαιτέρως πλούσιο και ενδιαφέρον «προφίλ». Σπουδές λαμπρές εντός και εκτός Ελλάδος, ευρεία γλωσσομάθεια, γνώσεις μουσικής, ζωγραφικής, έφεση για γράψιμο και επιθυμία για προσωπική εκφραση (θέατρο, χορό κ.λπ.), προτάσεις για βιβλία, φιλμς, θεατρικές παραστάσεις, βίντεο με μουσική και τραγούδια για κάθε γούστο, «εκθέσεις» φωτογραφιών και πινάκων και πάνω από όλα πολιτική και κοινωνική συνείδηση, οξύτατη κάποτε.

Θα μου πείτε πως, ενδεχομένως, η δικη μας «γειτονιά» έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, όμως, πιστευω, και σε άλλες «γειτονιές» υπάρχουν ανάλογες φωνές και απόψεις έτσι ώστε καμια φωνή δεν είναι, τελικά, αδιάφορη ή βαρετή. Ίσως, αλλού, οι επιλογές να είναι διαφορετικές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι δικές μας είναι «υψηλότερες» από τις επιλογές των άλλων. Ο καθείς και η φωνή του, για να παραφράσω...

Ειδικότερα με εντυπωσιάζουν πόσο πολλοί/ές (ή πολλές/οί!) εμπλέκονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε θέματα λογοτεχνίας.Δεν είναι μόνο οι «γνωστοί» ποιητές και πεζογράφοι, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αλλά πολλοί άλλοι «άγνωστοι», αλλά καθόλα σοβαροί και ταλαντούχοι, που είτε δημοσιεύουν δικά τους κείμενα ή μεταφέρουν κείμενα νεοελλήνων συγγραφέων για κοινή ανάγνωση. Αυτή η πολλαπλή επικοινωνία δημιουργεί προϋποθέσεις για μια γενικότερη (θα έλεγα, μαζικότερη) συνδιδασκαλία, μια αφανή, σε πρώτη ματιά, αλλά υπαρκτή αισθητικη και λογοτεχνική συν-καλλιέργεια και συν-αγωγή. Ίσως να είμαι –για κάποιους—περισσότερο αισιόδοξος, αλλά ας στοχαστεί ο καθένας πόσο σοβαρά αναλαμβάνει τον ρόλο του—τον όποιο ρόλο του—του σε αυτή την Αγορά και είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσει μαζί μου. Και όπως φαίνεται, καθαρά πια, αυτός ο Τόπος μπορεί, ανά πάσα ώρα, να καλεί και να κινητοποιεί και να κατεβάζει πάρα πολλούς σε πλατείες και δρόμους... Αυτή η ιδιότυπη συνεισφορά και συνδιδασκαλία, αυτό το συγ-κάλεσμα, αυτός ο έρανος μου αρέσει πάρα πολύ.

Όμως την ίδια στιγμή σκέφτομαι—και δεν είμαι ο μόνος—πως αυτός ο τόπος, που υβρίζεται και ευτελίζεται καθημερινά από εντός και εκτός ασήμαντους τιμητές, αυτός ο τόπος που βουλιάζει μέρα με τη μέρα, έχει, είχε πάντα λαμπρά άτομα. Λαμπρούς ανθρώπους, παντού, σε κάθε χώρο δουλιάς και σε κάθε μέρος. Και όμως—πάλι σκέφτομαι-- σπάνια όλοι αυτοί οι μοναχικοί φάροι, αυτές οι ευγενικές και αριστοκρατικές φωνές σπάνια μπορούν, σπάνια κατορθώνουμε να πορευθούμε ενωμένοι και αποδοτικοί. Σπάνια δείχνουμε ομοθυμία, σπάνια συνθέτουμε τις αγαθές προσωπικές μας προθέσεις. Γιατί, άραγε, τόσο πολλά χαρισματικά άτομα δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα αντάξιο σύνολο; Τί μας λείπει ώστε-- πάντα μέσα στην ιδιαιτερότητά του ο καθένας--να συνθέσουμε όχι μόνο ένα δημιουργικό διαδικτυακό Τόπο, αλλά να βοηθήσουμε να συντεθεί μέσα στον υπαρκτό, καθημερινό μας Τόπο μια δημιουργική, γενναία και ρηξικέλευθη Κοινότητα;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ,συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ: Ξεκινώ αμέσως ρωτώντας αν νοιώθετε περισσότερο Ποιητής παρά Διπλωμάτης!Αν δεν κάνω λάθος δημοσιεύσατε ποίηση για πρωτη φορά σε μικρή ηλικία....

Γ.ΒΕΗΣ: Πρόκειται περί Τεχνών. Στην κυριολεξία του όρου.
Άλλωστε ο κάθε ποιητής, που σέβεται βεβαίως την αποστολή του στο ακέραιο,
εξ ορισμού είναι ένας μεσάζων,
ένας πρέσβης, αν θέλετε, ανάμεσα στο φαντασιακό και το πραγματικό
.
Αισθάνομαι ταυτοχρόνως κάλφας
των λέξεων, που έλεγε ο Σεφέρης,γεφυροποιός, δημιουργός στίχων, δημιουργός εγγράφων-αναφορών με ρυθμό εσωτερικό,
ενίοτε εξωτερικό. Αισθάνομαι ταυτοχρόνως δοκιμιογράφος, ταξιδιογράφος, μεταφραστής ηθών.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιές ειναι οι <<ποιητικές επιρροές >> σας;
Γ.ΒΕΗΣ: Πάρα πολλές. Αφανείς και εμφανείς. Ημεδαποί και αλλοδαποί . Όχι μόνον ποιητές.
Ενδεικτικώς: προσωκρατικοί φιλόσοφοι, ζεν βουδιστές,
Σοπενχάουερ, Νίτσε, Ελύτης,
δημοτικό τραγούδι, Καβάφης,
Υβ Μπονφουά, Ζακοτέ, Γουάλας Στήβενς.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Eχουν προηγηθεί δυο Κρατικά Βραβεία για τα Χρονικά-Μαρτυρίες σας και τώρα ιδού...«Μανχάταν-Μπανγκόκ», (Κέδρος, 2011).Πειτε μου για αυτό...Τι συναντά εδώ ο αναγνώστης;

Γ.ΒΕΗΣ: Συμφιλίωση με τα άκρα, τα αντίθετα φαινομενικώς, τα άλογα δήθεν ,
τα οποία συναντώ στο δρομολόγιο από το Μανχάταν στη Μπανγκοκ. Και
αντιστρόφως, εννοείται... Κι ακόμη:
επαναφορά στο σημαίνον, πεισματικά,
επιμελέστατη σπουδή της λεπτομέρειας.
βεβαίως περαιτέρω αναζήτηση ανθρωπολογικών ομοιοτήτων-διαφορών,
που ενέχονται στο μυστήριο,που συλλήβδην καλείται τοπίο.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Πώς βλέπετε το συγχρονο λογοτεχνικό τοπίο;Πώς διάγει η Πόιηση σήμερα;Γράφονται ενδιαφέροντα πράγματα ;Διάβαζα κάπου ότι <πάνω από τους μισούς Ελληνες σήμερα δημοσιεύουν ποιηση>.....

Γ.ΒΕΗΣ: Αλλοίμονον αν πάψουμε να γραφουμε ποίηση,
θα πάψουμε να είμαστε Έλληνες. Κι όπως τονιζε ο Μάο Τσε
Τουνγκ" και η ποιότητα υπάρχει μέσα στην ποσότητα". Η τρέχουσα ποίησή μας
παρέχει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Όλοι μαζί γράφουμε το ίδιο βιβλίο. Από κει πέρα είναι θέμα γούστου
να αποφασίσουμε τι μας πάει και γιατί.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μπορεί η Ποίηση να χωρέσει την εθνική μας κατάθλιψη;

Γ.ΒΕΗΣ: Η Ποίηση χωράει εξ ολοκλήρου τα πάντα. Να θυμόμαστε πάντα τη μαντινάδα,
την οποία λάτρευε ο σοφός Σεφέρης: "την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του /
κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν τα κάνει ο οχτρός του


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά άλλη μορφή τέχνης σας γοητεύει ;

Γ.ΒΕΗΣ: Η ζωγραφική.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Σε ποιό μέρος απ οσα ταξιδέψατε...θα μπορούσατε να μείνετε για πάντα;

Γ.ΒΕΗΣ: Στον Γαλαξία, που λέγεται Χονγκ Κονγκ.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Γράφετε κάτι τώρα;

Γ.ΒΕΗΣ: Ένα σονέτο για τον Υμηττό.
Ένα ακόμη κεφάλαιο για την παραμονή μου στην Ιάβα.
Εφέτος, στις 3 Ιουλίου συμπληρώνω
ήδη τον πρώτο από τους τέσσερις προβλεπόμενους χρόνους.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Tί ονειρεύεστε...τί ελπίζετε...;

Γ.ΒΕΗΣ: Να δω το Φως των μυστικών της Ανατολής.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:
Ευχαριστώ θερμά!