Translate

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

notationes /// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014

Aγαπητοί μου αναγνώστες και φίλοι,

νέες σημειώσεις στο VARELAKI μας.Πιο ανοιξιάτικες!!!Για να σας κρατήσουν συντροφιά για Μάρτη και Απρίλη!

ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ  
Πώς αλλιώς;O έρωτας είναι διαχρονική υπόθεση. Καθώς και μια ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ   σε ανθολόγηση και μετάφραση Γιώργου Μπλάνα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις VAKXIKON. Με το περιοδικό VAKXIKON συνεργάστηκε το VARELAKI για το project MONOΛΟΓΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Στο ολόφρεσκο notationes  ακόμα συναντά κανείς ποιήματα των:
XAΡΗ ΒΛΑΒΙΑΝΟΥ  ,ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ , ΠΕΤΡΟΥ ΠΟΛΥΜΕΝΗ ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ  , ΑΝΝΑΣ ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ  ,ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ , ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ . ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ   για την ενημέρωσή σας είναι αναγκαία. Η  ΣΤΗΛΗ THE ARTMANIACS////ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟ VARELAKI φιλοξενεί αυτή τη φορά τον ΚΩΣΤΑ ΑΡΚΟΥΔΕΑ .Το ψηφιακό βιβλίο είναι μέρος πια της πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε.ΣΟΦΙΕΣ ΦΙΛΩΝ  λοιπόν !Ξεφυλλίστε το !
Τέλος ,η Ασημίνα Ξηρογιάννη  διαβάζει και γράφει για τους:  

ΜΑΚΗ ΤΣΙΤΑ  ,

ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΙΓΚΑ  

και ΒΑΓΙΑ ΚΑΛΦΑ



notationes /// ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


                               





LOVE AT LAST SIGHT


Ούτε το παιδαρέλι με τις μπούκλες και τους εκθηλυμένους τρόπους,
ούτε βέβαια ο αιμοδιψής Σπαρτιάτης,
την αγάπησαν πραγματικά.
Ο ένας την είδε σαν εξωτική  καλλονή
που θα' κανε τους φίλους του στην Τροία
να σκάσουν από τη ζήλεια τους.
Ο άλλος ,σαν τρόπαιο
που μόλις το ξανάπιανε στα χέρια
θα' κλείνε τα στόματα των άξεστων Αχαιών.

Αυτός που τελικά θυσιάστηκε για χάρη της
δεν υπήρξε ούτε σύζυγος ,ούτε εραστής.
Κι όταν τον είδε να κείτεται νεκρός μπρος στα τείχη της πόλης
κατάλαβε ποιος ανάμεσα σ όλους τους νταήδες
ήταν ο αληθινός ήρωας,
ο άντρας που θ 'άξιζε να είχε ακολουθήσει.
Και τότε  για πρώτη φορά
βλέποντας την Ανδρομάχη να οδύρεται για τον χαμό του,
σφίγγοντας στην αγκαλιά της τον μικρό τους γιο,
τη ζήλεψε ,τη  ζήλεψε βαθιά,
γιατί εκείνη τουλάχιστον είχε γευθεί τον έρωτα
όπως θα 'πρεπε να τον γεύεται μια γυναίκα σαν  αυτή-
μια βασίλισσα. 


*****

 
Ο ΝΙΛ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ




[από τον Cavanagh στον Μurphy και πάει λέγοντας]


Καθισμένος αναπαυτικά
στη λευκή πολυθρόνα
δείχνει με το δάχτυλο το φεγγάρι
που έχει μόλις ανατείλει
πίσω από τον χαμηλό λόφο,
και φωνάζει δυνατά,
με όση δύναμη έχει απομείνει
στο ασθενικό του κορμί:
''Eχω πάει εκεί !''
'''Εχω περπατήσει πάνω της !''
"Ασφαλώς και έχεις πάει"
απαντά η νοσοκόμα,
''ασφαλώς κι έχεις''.
''Ελα πιες το φάρμακό σου τώρα
σαν καλό αγόρι''.



*****



ΤΙ   ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ;


Σε οδηγούν σε μια ερημική παραλία.
Σ' όλη τη διαδρομή τα μάτια σου
είναι δεμένα με λευκό μαντήλι.
Το λύνεις επιτέλους
και βλέπεις τη θάλασσα
ν' απλώνεται γαλήνια
ως τα βάθη του ορίζοντα.
Τα κλείνεις και ξαφνικά
βρίσκεσαι  ξαπλωμένος
πάνω  σ' έναν βράχο,
να κοιτάς έκθαμβος
τον έναστρο ουρανό.
Τ' ανοίγεις πάλι
και μπροστά σου
ξετυλίγεται ένα λιβάδι
σπαρμένο με μαργαρίτες.
Σκύβεις και κόβεις μία στην τύχη.
Τα πέταλά της σχηματίζουν
-τί άλλο;-
τ' όνομά σου. 




[Πρώτη δημοσίευση στο έντυπο Φρέαρ τεύχος  4, (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2013 ]










notationes /// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 //// ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ


                                                 

                                                            




ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

                                  


  Ξεκινώντας να μιλώ για το βιβλίο του Μάκη Τσίτα ''ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ" μια σκέψη μου επιτίθεται.."Τι να πεις για ένα βιβλίο που μιλάει από μόνο του;".Oπότε δεν θα πω πολλά.
Βασικά ,ο ήρωας  Χρυσοβαλάντης,ο ευφράδης και χειμαρώδης αυτός τύπος είναι που τα λέει όλα.Είναι πλασμένος με περίσσια τέχνη,γι 'αυτό είναι αυθεντικός.Και είναι ο μονόλογός του τόσο μεγαλειώδης ,τόσο μεστός , αληθινός και παραστατικός συνάμα που σε βάζει απολύτως μέσα στον κόσμο του.Kαι δεν μπορείς να μην ακούσεις !Κι ακούς και συμμερίζεσαι και αντιλαμβάνεσαι πώς λειτουργεί σήμερα μια κοινωνία σε παρακμή.Δεν μπορείς να αποστασιοποιηθείς με τίποτα,μπαίνεις και με τα δύο πόδια ,βουτάς στις μίζερες εμπειρίες του Χρυσοβαλάντη,οποίος εκκινεί τη σκέψη σου,σε ιντριγκάρει τόσο δυνατά δίνοντάς σου τα καίρια χτυπήματα το ένα μετά το άλλο  που νιώθεις ότι ασφυκτιάς μέσα στον μικρόκοσμο,που όμως είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις και μεγαλώνεις τελικά.Είναι ένας αντιήρωας που έχει όλα τα φόντα να γίνει ''άγαλμα''μέσα στο σύγχρονο λογοτεχνικό τοπίο.Αρχικά μοιάζει απλός,καθημερινός,αφελής και ευτυχής,μα από ένα σημείο και πέρα οι ανατροπές χτυπούν τον αναγνώστη κατακέφαλα και του μεταγγίζουν μια πλήρη  εικόνα  δυστυχίας και  μαρασμού .H ατομική μοίρα είναι αξεδιάλυτα δεμένη με τη συλλογική ωστόσο.Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί Χρυσοβαλάντηδες  ανάμεσα μας, που ζουν τα δικά τους μικρά ή μεγάλα δράματα κρυμμένοι στις γωνίες ή σιωπηλοί,που αναζητούν ευκαιρίες να μονολογήσουν και να βγάλουν τα σώψυχά τους,επειδή το δίκαιο τους πνίγει,
 Θα τολμήσω να πω ότι στην περίπτωση μας το βιβλίο δεν το γράφει ο συγγραφέας,αλλά ο ήρωας,η ισχυρή αυτή αφηγηματική περσόνα.Ο ήρωας ουσιαστικά αποτελεί το βιβλίο .
Θα τολμήσω επίσης να πω ότι θα ήθελα να δω μια εύστοχη θεατρική διασκευή του βιβλίου ώστε ο ήρωας να ενσαρκωθεί θεατρικά και να ξεδιπλωθεί σε όλο του το μεγαλείο μπροστά στα μάτια υποψιασμένων και ανυποψίαστων θεατών.

notationes //// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ //// ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΟΡΦΗ ) /// ΕΚΔ.ΕΝΔΥΜΙΩΝ






                                                                           
                                                                              
                                               












Διαβάζεται και κατεβαίνει από εδώ

http://issuu.com/basilislaliotis/docs/xirogianni

notationes /// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ /// ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ


                            
                                




Κι είναι αυτά τα παλιά τραύματα
Που ύπουλα ανοίγουν περάσματα στο παρελθόν
Με τις ουλές ορατές
Μόνο από το μάτι του χρόνου
Το μικρό κι αιχμηρό
Σαν βελόνας
Που τρυπάει και ματώνει το δάχτυλο
Και γίνεται η αφή
Η μόνη αίσθηση
Που μπορεί να σε βγάλει από το σκοτάδι
Καθώς τα βήματα
Σαθρά γκρεμίζονται
Το ένα μετά το άλλο στο διάβα σου
Το σώμα ανήμπορο να αντέξει
Τη βαρύτητα του κενού
Παραλύει
Και μυρμηγκιάζουν οι σκέψεις
Λες και παγώνει το αίμα
Μια πληγή εκ πρώτης όψεως ακίνδυνη
Κοίτα που μπορεί τελικά
Να οδηγεί σε αργό θάνατο
…………………………………………………………………………
Θα αφανίσω τα ίχνη σου
Που έχουν ριζώσει στη σκέψη μου
Τις κινήσεις, τα αγγίγματα, τις μυρωδιές
Θα απαλλοτριώσω τη μνήμη
Θα αλλάξω το ρου στους νευρώνες
Και θα καλύψω το κενό
Με άλλα ερεθίσματα νέα
Θα αποκαθηλώσω το κάδρο σου
Από τους τοίχους της ζωής μου
Και την εικόνα σου θα χαλάσω
Με μαύρο μαρκαδόρο ανεξίτηλο
Και πάνω απ’ όλα
Θα καταστρέψω τις λέξεις σου
Όλα τα ανυπόταχτα χαρτάκια
Τα δυσανάγνωστα σημειώματα
Τις αυτοσχέδιες βόμβες
Που σκάνε ξαφνικά στα μάτια μου
Συλλαβίζοντας με φθόγγους ανίατους
Τη θλιβερή μοναξιά μου
Κι ανατινάζουν τις μέρες μου 
Κι όταν γυμνός και κουρασμένος
Φτάσω επιτέλους στην ποθητή λευκή σελίδα
Θα διαπιστώσω έντρομος πως για να ζήσω
Θα πρέπει να επανεφεύρω  τον εαυτό μου
 Και δεν θα έχω αλλά ούτε θα θέλω
Τίποτα άλλο να γράψω
Σε έναν κόσμο μάταιο κι άδειο από σένα 
…………………………………………………………………………

«Ως την άκρη της γης θα σ’ ακολουθώ»
Οι λέξεις σου πυξίδα και δε χάνομαι
Ταξίδια σπέρνουν σ’ όλο τον κόσμο
Χωρίς να κάνω ούτε ένα βήμα
Κύκλος η ζωή μου
Γύρω από σένα
Φυγόκεντρος πυρήνας
Φλύαρη η σιωπή
Ντυμένη με νότες σπασμένου πιάνου
Με πλήκτρα που διαλύονται σε κάθε σου άγγιγμα
Έτσι σκορπώ κι εγώ σε ραγισμένες σκέψεις
Ανάμνηση μελωδίας που φθίνει στο πέρασμα του χρόνου
Αδυσώπητοι οι δείκτες του ρολογιού
Ξέρουν να σημαίνουν τη λάθος ώρα
Κι αυτό το βράδυ πατρίδα μου είσαι εσύ
Όπως πάντα μακριά μου

notationes /// ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 ///'ΕΝΑ ΝΕΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ///ΣΟΦΙΕΣ ΦΙΛΩΝ








                                                             


                                                  



                                                  
                                              






__________________________________________________________





Οι σημαντικότεροι Έλληνες συγγραφείς και οι πιο ευφάνταστοι αναγνώστες ενώνονται και δημιουργούν το ψηφιακό έργο «Φίλων Σοφίες. 203 αποφθέγματα κυκλοφορούν ελεύθερα», ένα καινοτόμο εγχείρημα που χρειάστηκε δύο ολόκληρα χρόνια για να ετοιμαστεί.
Το βιβλίο φιλοδοξεί να ανοίξει έναν νέο διάλογο ανάμεσα σε αυτούς που διαβάζουν και σε αυτούς που γράφουν. Γιατί οι αναγνώστες είναι οι πιο σπουδαίοι «μεταφραστές» των έργων των συγγραφέων και οι συγγραφείς οι πιο φανατικοί αναγνώστες αυτών των «μεταφράσεων».
Το eBook “Φίλων Σοφίες” διανέμεται ελεύθερα από το ΝηΣί του ανθρώπου (www.IslandofMan.me), με την υποστήριξη της ανοικτής βιβλιοθήκης OPENBOOK (www.openbook.gr).
Την ιδέα είχε ο συγγραφέας Νικόλας Σμυρνάκης και τον σχεδιασμό του eBook υλοποίησε ο Δημήτρης Μολουδάκης (www.motionpixelstory.com).
Η διανομή του ψηφιακού βιβλίου γίνεται με άδεια Creative Commons.







Σχετικά λινκ :



http://www.lifo.gr/team/bookroom/46305
 
http://stoforos.blogspot.gr/2014/02/blog-post_19.html

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=31938

notationes /// ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ




ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ  ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ









Εδώ
the evil eye is working overtime
λυπάμαι που το γράφω αλλά
το φως το καταντήσαμε
την τέλεια -για το τίποτε- κρυψώνα
-τι άλλο θέλεις να σου πω-

                                                

                                                 


                            ****

O δρόμος μέχρι το περίπτερο, ποίηση, Γιάννης Στίγκας, Εκδόσεις Μικρή Άρκτος 2012

Συνηθίζω να επανέρχομαι στους ποιητές που μιλάνε μέσα μου. Το βλέμμα δεν είναι φευγαλέο - δεν μπορεί να είναι φευγαλέο - δεν μ' αφήνουν εκείνοι να φύγω. Με κρατάνε δεμένη με όμορφους στίχους. Ναι, λοιπόν! Το βλέμμα μου διαρκεί και ανθίζει σαν λουλούδι μέσα στην έρημο των καιρών.

Είναι η δεύτερη φορά λοιπόν που γράφω για τον Γιάννη Στίγκα. Τώρα με απασχολεί ο δρόμος του μέχρι το περίπτερο. Καταθέτει ποίηση με παλμό, δύναμη και σταθερότητα, που σου δίνει την αίσθηση πως δεν έχει πάνω της τίποτα περιττό ή το ψεύτικο. Έχει στοχαστεί ο δημιουργός και σου σερβίρει τις αλήθειες με τρόπο τόσο ιδιαίτερο που, με δεξιοτεχνία, σε περνάει απέναντι, στην άλλη όχθη της σκέψης. Όπως και στο Ισόπαλο τραύμα, έτσι κι εδώ -λιγότερο-, συνδιαλέγεται με άλλους ποιητές που αγαπά και έχει δεχτεί επιρροές, όπως από τον Μαγιακόφσκι, τον Έζρα Πάουντ και τον Λόρδο Βύρωνα.

Είναι το δικό του ύφος αναγνωρίσιμο, έχει χαράξει το δρόμο του ο Στίγκας πια. Και τολμώ να πω πως εδώ είναι η ποίησή του που μας βάζει τη θηλιά στο λαιμό (μιλώ γι' αυτόν παραποιώντας ένα στίχο του). Και καλά μας κάνει και μας τη βάζει, εμάς που το φως το ξεφτιλίσαμε, αφού το καταντήσαμε την τέλεια -για το τίποτε- κρυψώνα, όπως μας καταλογίζει. Έτσι ακριβώς πρέπει να κάνει η αληθινή ποίηση, να βάζει τη θηλιά στο λαιμό, να ξαφνιάζει, να ανατρέπει.

Ειρωνικός, εύστοχος, γενναίος, υπερασπιστής του γνήσιου, καταγγέλλων την ασχήμια. Aλλού τραγικωμικός και σπινθηροβόλος συνοψίζει εύγλωττα την τραγωδία του τόπου του.

Σκάβοντας βαθιά και επισημαίνοντας μεγάλες αλήθειες, σε παίρνει μαζί του στη μεγάλη ειρωνεία της ρωγμής. Νοήματα παιχνιδίζουν, καθώς μια άλλη σκέψη πάνω στα πράγματα σε προκαλεί να την κοινωνήσεις, μια σκέψη ρηξικέλευθη, γεμάτη ρυθμό και πείσμα, καίρια, ουσιαστική,επίκαιρη! Αν και ανάμεσα σε συμπληγάδες, ο Στίγκας τολμάει να αντιτίθεται και στο ίδιο το χάος και, όχι μόνο να μην πτοείται από αυτό, αλλά να το αναδιαρθρώνει και να το βάζει σε τάξη. Xωρίς ανούσιες και άσκοπες συναισθηματικές εξάρσεις, μεγαλοστομίες και βερμπαλισμούς, μας προσφέρει μια νέα, αυθεντική οπτική για τον κόσμο μας, έναν τρόπο να βολέψουμε ή να ξεβολέψουμε αξιοπρεπώς λέξεις και συναισθήματα, έναν τρόπο να  υπάρξουμε.

Mια φωτεινή ποίηση σε σκοτεινούς και δύσβατους καιρούς. Μια ιδιάζουσα, βαθιά φωνή, κοντά στον άνθρωπο, που θέλω να πιστεύω πως θα αντέξει στο χρόνο!




Ασημίνα Ξηρογιάννη











notationes /// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014/// ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ


                            


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΥΣΣΑΣ

Ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΣ

Εκδόσεις της Εστίας,Αθήνα 2014



Προς το τέλος του 1940, ο νεαρός μετεωρολόγος Χάρης Χωματάς αποφασίζει να μελετήσει συστηματικά το κλίμα της Αθήνας, προσδοκώντας ότι κάποτε, με βάση τα πορίσματά του, η πόλη θα πολεοδομηθεί κατά το δυνατόν εκ νέου. Λίγο αργότερα ο γεωπόνος Αντώνης Αστεριάδης ξεκινάει μια εξίσου εξαντλητική έρευνα για τους λαχανόκηπους της πρωτεύουσας, αναδεικνύοντας τον αποφασιστικό ρόλο τους κατά την πολεμική περίοδο, αλλά και ελπίζοντας να ωθήσει τη μεταπολεμική τους ανάπτυξη. Και οι δυο παίρνουν σβάρνα τις γειτονιές της Αθήνας και περνάνε «το πλείστον των τρομερών κατοχικών ετών» συλλέγοντας στοιχεία.
Οι δυο ερευνητές γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Αμφότεροι ζουν τις πολιτικές συγκρούσεις της εποχής, όμως αρνούνται να επιλέξουν στρατόπεδο, επιμένοντας να επικεντρώνονται στο επιστημονικό τους έργο υπέρ της κοινωνίας. Με τέτοια μυαλά, απομονώνονται πολιτικά και απειλούνται απ’ όλες τις πλευρές.
Ο Χωματάς κι ο Αστεριάδης αποτελούν συγγραφικές μεταλλαγές υπαρκτών προσώπων. Η μεταπολεμική Αθήνα ούτε πολεοδομήθηκε εξαρχής, ούτε νέους λαχανόκηπους απέκτησε – εμείς, όμως, οι αναγνώστες κερδίζουμε αφενός μεν μιαν εικόνα για το τι σημαίνει εμμονή στην επιστημονική έρευνα και αφετέρου μια θέαση της Κατοχής αποκλίνουσα από τα συνήθη στερεότυπα. Συνεπώς το μυθιστόρημα αυτό μπορεί εκ του ασφαλούς να κατηγορηθεί ως απάδον προς τις υγιείς, ηρωικές και φρονηματικές εκείνες αρχές επί των οποίων στηρίζεται η κρατούσα κατοχική ιστορία «και των δύο ημισφαιρίων», όπως θα έγραφε ο Άρης Αλεξάνδρου.







****************************************




                                                     



 Νάνσυ Δανέλη

Το μυστικό ταξίδι


Μυθιστόρημα


Γαβριηλίδης, 2014
408 σελ.




 "Αλλά ξημέρωσε. Μία μέρα, με ήλιο και βροχή, σαν τη ψυχή μου. Μέσα μου ανέτειλε ο ήλιος της αγάπης και την ίδια στιγμή έσταζε μονότονα ένα κρυφό δάκρυ. Μια βαθιά ανησυχία σκέπαζε με μαύρα σύννεφα τον ήλιο κι αυτός κάθε τόσο τα διαπερνούσε κι έβγαινε πάλι λαμπερός και ακμαίος. Δεν ήξερα αν θέλω να τραγουδήσω από χαρά για τον έρωτα, που απροσδόκητα δονούσε την ύπαρξή μου ή να λουφάξω από τρόμο μπροστά σ' αυτό που έβλεπα να έρχεται. Γιατί δεν μου είχε γράψει ο Περσέας; Ποιο αποτρόπαιο σχέδιο ετοίμαζε; Κι αν η νύχτα, μ' ένα όνειρο κακό, μου είχε στείλει το φοβερό μαντάτο; Αν την ίδια ώρα που τα χείλη μου μάθαιναν την αγάπη, ο γιος μου άνοιγε τα κιτάπια του θανάτου; Ο έρωτας κι ο θάνατος, ήλιος και βροχή την ίδια μέρα..."

Η Δανάη είναι η γυναίκα που κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στο χρόνο και στα βάθη του εαυτού. Βγαίνοντας από έναν πανάρχαιο μύθο ξαναζεί στο σήμερα, αναζητώντας τη λύτρωση στη σύνθετη εποχή μας.






****************************************








ΒΑΓΙΑ  ΚΑΛΦΑ


ΛΗΘΟΣΤΡΩΤΟ

 
Εκάτη,Αθήνα,2013


ΔΕΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ


Δεμένος στον εαυτό σου
Μιλάς για τα πλούτη του σκορπίσματος
Μες στην ένωση και την ένωση
Μες στο χάος-εκτείνεσαι
Για να σ'εντείνεις
Και να φτάσεις στην έκσταση
Είσαι το σώμα
Πλάι σε ένα άλλο σώμα
Που φιλοσοφεί


Γιατί θέλει  ν'αγγίξει.   





****************************************




                                                   




Γεωργία Τρούλη


Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε



Σαιξπηρικόν, 2013
32 σελ.








Σπάνιο πλάσμα
Σπάνιο πλάσμα ποτέ δεν κατά?ερα να σου πω
Πως εγώ προξενώ μήτρα
Εγώ προξενώ μήτρα
Πιέζω με όλη μου την δύναμη το αίμα
Από το κεφάλι να περάσει στα χέρια και
Μέχρι να σχηματίσει ουλές
Πιεσμένο στις άκρες - πληκτροδακτυλία λέγεται
Να αφήνει μεγάλα αποτυπώματα, πώματα, πτώματα
Να εντοπίζεται ο ένοχος - κάθε δάχτυλο και άλλη ταυτότητα
Διασχιστική προσωπικότητα λέγεται-Μην
Σπάνιο πλάσμα επί δύο
Πριν εισέλθετε βεβαιωθείτε ότι ο έρωτας έχει
Σταματήσει κανονικά πίσω από την πόρτα ή πάνω
Σπάνιο πλάσμα επί δύο
Πριν πατήσετε το κομβίον
Σπάνιο
Βεβαιωθείτε ότι ο άνθρωπος έχει σταματήσει
Κανονικά κάτω από το ταβάνι Τόσο μόνο του χρειάζεται
Τόσο ύψος
Σπάνιο πλάσμα- my precious
Βεβαιωθείτε ότι πριν ανοίξετε την πόρτα
Μια άλλη έχει κλείσει απότομα πίσω σας
Και η πλάτη σας γυρισμένη σε μιαν άλλη πόρτα
Γράφει - πωλείται
Ουρανός και γη συν δύο μυρμήγκια
Και μια Strangelove διαστρέβλωση του είδους
Σπάνιο
Όταν ο αποσυμπιεσμένος αέρας

Από τώρα προνοήθηκε η υποτέλεια
Κάθε άνω τελεία έχει μια υπό τελεία
Κενή συνήθως φαιή ανύποπτη ανυπόταχτη
Απαρατήρητη
Όλο κενό σεισμογρα?ικό καλλίγραμμα
Σπάνιο πλάσμα το αίμα βγαίνει από τα πλήκτρα
Και μυρίζει και σε λωρίδες βγαίνει η επιδερμίδα
Και στην σταφυλή ενός κεφαλιού
Και στον λάρυγγα της υδρογείου
Εκεί στο μήλο του Αδάμ που πρωτοδημιουργήθηκε
Πρωτοφιλήθηκε και αποτυπώθηκε
Εις τους αιώνας των αιώνων
Μέχρι τον εικοστό δεύτερο οιωνό
Σπάνιο πλάσμα
Τι είναι ένα ζωντανό κύτταρο;
Η μίτωση κοστίζει στην φύση ενέργεια
Και η συρρίκνωση μόνο - εδώ [...]





****************************************



                                                 


ΜΑΡΙΚΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ

ΖΩΗ

Γαβριηλίδης  2014





Η Μαρία κάθε μέρα μετά από τη δουλειά ήταν στο νοσοκομείο. Το ίδιο κι όλες τις νύχτες. Έπλενε τον Άρη, του διάβαζε, τον τάιζε, του έλεγε αστεία... Ήταν οι πιο ευτυχισμένες νύχτες της ζωής της εκεί. Εκεί που σιχαινόταν τη μυρωδιά του θανάτου, εκεί αυτή ζούσε... Ζούσε. Ήταν δίπλα του, ήταν ήσυχα, αυτά μου έλεγε συνέχεια και τα μάτια της έλαμπαν. Με έναν θάνατο αρχίζει η ζωή και έτσι τελειώνει... Ήταν στο τέλος του καλοκαιριού, έμπαινε το φθινόπωρο και είχε ακόμα ζέστη. Η Μαρία είχε ανοίξει το πουκάμισό της κι ο Άρης της είπε: "Ξέρω ότι η όψη μου είναι αποκρουστική". "Μα όχι..." πήγε να πει η Μαρία. "Μη λες τίποτα". Λίγο πριν φύγει, της είπε να γδυθεί, να πέσει δίπλα του, να της χαϊδέψει το στήθος, να την φιλήσει στο στόμα και ν' αποκοιμηθεί.




****************************************


                                                                



                                                            
ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ 

Περίπατοι στον κήπο για δύο
       ....poema .2013                                   



  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ




Άρχισα να ζητάω περισσότερο ύπνο
για να μπορείς να με ξυπνάς
ή να με βρίσκεις στο όνειρο
να με αγγίζεις στις Εννεάδες του Πλωτίνου
ποτέ δεν ντύθηκε ομορφότερη αποστολή η νύχτα
να προλάβει το άλλο πρωινό
ζάλη του φθινοπώρου στους αστραγάλους
ένας άντρας μού κρατάει το χέρι γερά





****************************************





                                                               










Κατερίνα Μαλακατέ


Κανείς δεν θέλει να πεθάνει




Ο Κήπος με τις Λέξεις 2013



Μια ογδοντάχρονη Αγγλίδα σε κώμα θα αλλάξει μια νύχτα κορμί με την τριαντάχρονη Ουκρανή που την προσέχει. Μεθυσμένη από την ξαφνική παράταση της ζωής, θα παραστρατήσει στα σοκάκια των Αθηνών, θα νιώσει κυνηγημένη, μόνη, θα φτάσει ως το τελευταίο σκαλί της εξαθλίωσης. Παράλληλα ένας μαύρος άντρας που δουλεύει στα φανάρια θα δει την πράσινη λάμψη που σκίζει τον ουρανό και θα ενεργοποιηθεί. Κι η δεκαοκτάχρονη εγγονή της Αγγλίδας με το κορμί που τόσο μοιάζει στη γιαγιά της θα φτάσει ως την τρέλα.
Τι τους ενώνει; Ένα πράσινο αφρικανικό μενταγιόν, ένας Ινδός θεός εγκατεστημένος σε μια μονοκατοικία κάπου στις παρυφές της Αττικής και η πεποίθηση πως κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
Μια νουβέλα που πραγματεύεται τη ζωή και το θάνατο, την ύπαρξη του θεού ή και την ανυπαρξία, το τι θα έκανες την αθανασία αν στην χάριζαν έτσι ξαφνικά. Θέτει ένα σωρό ερωτήματα και φυσικά δεν απαντάει σε κανένα.







****************************************








Διονύσης  Μαρίνος

ΑΝΑΜΝΕΖΑ

Γαβριηλίδης 2014





"MEMENTO MORI":
έρχομαι από πολύ μακριά
από το τύμπανο της μασχάλης σου
έρχομαι
κι από τη σπάνια τάξη
του λαιμού

έχω δρόμο μπροστά μου
πόλεις και σπίτια να διανύσω
σύννεφα να μασήσει η φωνή μου
κι άλλων χεριών το μελάνι
να ξεφυλλίσω

μέχρι τα μάτια σου
να φτάσω
θα μ' έχει χτυπήσει η ζωή
και το νερό της επαύριον

η νύχτα θα με θέλει
η κλεισμένη πατρίδα μου

κι ο χρόνος:
ψίχουλο στο σαγόνι
[...]



notationes MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 //// ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ //// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


                               



                    ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ



Μέσα στο ίδιο σπίτι κατοικούν κι άλλοι

δεν φαίνονται, αναπνέουν όμως μαζί μας

δεν ζητούν εκδίκηση ή θυσίες στο βωμό της ανάμνησης

έχουν χορτάσει φαίνεται μ΄ αυτά

όχι μνήμη, αλλά ενόραση ψιθυρίζουν

όχι μνήμη, αλλά ενόραση,

με το πρώτο φως της αυγής

θέλουν στοργή να δείξουν

στις πληγές που δεν έκλεισαν

στα παιδιά που έφυγαν μέσα στο κλάμα.


 *****




                         ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ



Βήματα πάλι του κατοικίδιου σπορέα

εκτός κι αν είναι το πέρασμα

από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα

εκείνου του αόρατου ζώου των σπηλαίων

ναι

του χρωστάμε ακόμη λίγο αίμα

από τότε που μας βοήθησε να επιζήσουμε

την εποχή της μεγάλης ξηρασίας.


 *****

                                  Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ




Συνοικία μοιάζει απέξω, μέσα κρύβει το χάος

εξοντωτική ήπειρος αχανής των ματαιοτήτων

η μαύρη τρύπα των ματιών

θυμάσαι μήπως πού έμενα;

Επιστρέφω μετά από χρόνια και είναι κρύο

σειρήνες όχι πανικού αλλά εκδίκησης τώρα

δεν είχα προβλέψει εμφύλιο

σε λίγο άδειες πλατείες

θα μας χωρέσουν φαντάσματα.

notationes //// ΜΑΡΤΙΟΣ- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΣΤΗΛΗ : THE ARTMANIACS : ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ


                                  

                                  


  


Συνέντευξη στην Ασημίνα  Ξηρογιάννη




 Το Varelaki/Notationes έχει την τιμή να συνομιλεί με τον Κώστα Αρκουδέα!

Για αρχή θα ήθελα μια σύντομη αναφορά στα βιβλία σας. Παρουσιαστείτε!

Πιστός στην πεζογραφία, έχω εκδώσει 15 βιβλία, μυθιστορήματα, νουβέλες, συλλογές διηγημάτων κι ένα παιδικό την περασμένη χρονιά. Προσπαθώ σε κάθε νέο μου έργο να κινηθώ σε διαφορετική περιοχή της λογοτεχνίας, αποδίδοντας με τον τρόπο αυτό τα ποικίλα ερεθίσματα που δέχεται ο καλλιτέχνης στη σημερινή εποχή.

Παρακολουθείτε τις λογοτεχνικές τάσεις στο εξωτερικό, κυρίως σε Αμερική & Ευρώπη;

Ο λογοτέχνης δεν παρακολουθεί τις τάσεις – αυτή είναι δουλειά άλλων –, δημιουργεί τις τάσεις. Διαβάζει, ενημερώνεται, εμπνέεται και γράφει ακολουθώντας το συγγραφικό του ένστικτο.

Λογοτεχνία και διαδίκτυο;

Πολύς θόρυβος, συχνά για το τίποτα. Το διαδίκτυο βοηθά έναν λογοτέχνη στο βαθμό που μπορεί να αποδρά από αυτό και να αφοσιώνεται στη τέχνη του. Αν παγιδευτεί σε αυτό, τέλειωσε.

Αν κάνατε μια λίστα από βιβλία που θα έπρεπε κάποιος φανατικός αναγνώστης να διαβάσει οπωσδήποτε, ποια θα ήταν αυτή;

Θα πω εκ του προχείρου ποια βιβλία μου έρχονται πρώτα στο νου, και πιθανότατα έχουν εντυπωθεί στη συνείδησή μου. Ο Μάγος του Φόουλς, Η εκλογή της Σόφι, Ο άρχοντας των μυγών. Ευμενίδες, Το στρίψιμο της βίδας, Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες. Μόμπι Ντικ, Το μαγικό βουνό, Οι υπνοβάτες του Μπροχ. Ο ξένος του Καμύ, Εν ψυχρώ του Καπότε, Έγκλημα και τιμωρία. Σολάρις, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν, Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα….Το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα, Στο δρόμο του Κέρουακ. 

Σας γοητεύει κάποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου;

Πολλές, μην πω όλες και φανώ άπληστος. Ιδίως η μουσική, οι εικαστικές τέχνες, ο κινηματογράφος και τα κόμικς.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε; Πώς άρχισε αυτή η ιστορία;

Ξεκίνησα το μακρινό 1986. Μέχρι τότε διάβαζα και σημείωνα αποσπασματικές ιδέες και σκέψεις. Τίποτα συγκεκριμένο. Μέχρι που βρέθηκα με την παρέα μου ένα βράδυ στη Σαντορίνη και είδα ένα γκρουπ Τζαμαϊκανών να στήνει μια αυτοσχέδια παράσταση στην παραλία της Περίσσας. Το ίδιο βράδυ, μισομεθυσμένος, κάθισα κι έγραψα το πρώτο μου διήγημα, «Άσ’ τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει». Όταν το διάβασα νηφάλιος την επόμενη μέρα, ένιωσα τόσο πλήρης, που ήξερα τι θα έκανα από εκεί και πέρα.

 Ποια τα λογοτεχνικά σας πρότυπα;

Ταξιδευτές και αναζητητές, όπως ο Τζακ Κέρουακ και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Θεός;

Υπάρχει;

Τι δε θα συγχωρούσατε ποτέ στον εαυτό σας;

Την έλλειψη θάρρους. Την αναποφασιστικότητα. Το συντηρητισμό. Το φόβο απέναντι στο λάθος. Να φτάσω στο τέλος του δρόμου και να συνειδητοποιήσω ότι δεν έζησα έτσι όπως θα ’θελα να ζήσω.

Κάποιος σύγχρονος ομότεχνός σας που ξεχωρίζετε;

Δεν είναι ακριβώς ομότεχνος, μα τον θεωρώ εξαίρετο συγγραφέα. Μ’ αρέσει πολύ η δουλειά του Γιάννη Τσίρου, τόσο στα θεατρικά όσο και στα σενάρια του.

Πιστεύετε στα λογοτεχνικά βραβεία;

Καθόλου. Είναι καθαρά θέμα συγκυριών. Τεράστιοι λογοτέχνες, που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν την παγκόσμια σκέψη, δεν πήραν ποτέ κανένα βραβείο.

Τελευταία υπάρχει άνθιση του ψηφιακού βιβλίου…


Οτιδήποτε βοηθά το βιβλίο να περάσει στον κόσμο, καλό είναι. Χρησιμοποιώ την ψηφιακή τεχνολογία, αλλά παραμένω λάτρης του χαρτιού.

Εσείς και η Ποίηση.

Καλή ποίηση σημαίνει ότι μπορείς να σχηματίσεις μια φυσαλίδα και να αιχμαλωτίσεις εκεί μέσα μια στιγμή της καθημερινότητας για να τη μεταφέρεις στην αιωνιότητα.

Πιστεύετε στην κριτική και τους κριτικούς;

Πιστεύω στην αντικειμενική κριτική και στους κριτικούς που είναι απαλλαγμένοι από εμμονές και προκαταλήψεις. Θα σας μεταφέρω μια δική μου εμπειρία. Κάποιος κριτικός κάθισε κι έγραψε έναν λίβελο για κάποιο από τα βιβλία μου χωρίς να το έχει διαβάσει παρά μόνο «διαγωνίως». Το αποτέλεσμα ήταν να γράψει στην αρχή μια γενικόλογη αρλούμπα, στη συνέχεια να μιλήσει για πράγματα εντελώς άσχετα με το πνεύμα του κειμένου και να καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα διαμετρικά αντίθετο από το νόημα του βιβλίου. Με λίγα λόγια, έγραψε μόνο για να θάψει. Του έστειλα μήνυμα στο προσωπικό του μέιλ, όπου του επισήμανα αναλυτικά τα σημεία στα οποία έσφαλε, παραθέτοντάς του μάλιστα τα σχετικά αποσπάσματα. Φυσικά, ποτέ δεν απάντησε.

Γράφετε κάτι τώρα;

Ναι. Αλλάζοντας για μια ακόμα φορά λογοτεχνικό είδος, γράφω ένα Χρονικό. Είμαι βυθισμένος στην έρευνα. 

Όνειρα και μελλοντικά σχέδια;

Θα ’θελα να φύγω από την Αθήνα, να ζήσω κάπου αλλού. Για εμάς που ζήσαμε αυτή την πόλη στα καλά της, κυρίως στη δεκαετία του ’80 και του ’90, όλη αυτή η ασχήμια μας πληγώνει.