Εκατόν ογδόντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη γέννηση του Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Germain Hilaire Degas, 19 Ιουλίου 1834-27 Σεπτεμβρίου 1917). Η συγκίνηση που προκαλεί η θέαση των – εκπληκτικής, ορμητικής ομορφιάς – έργων του, παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Κι αυτό γιατί ο Ντεγκά που γεννήθηκε σαν σήμερα, τον Ιούλιο του μακρινού 1834, στο Παρίσι, έμελλε όχι μόνο να γίνει ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες του γαλλικού ιμπρεσιονισμού, αλλά – πολύ περισσότερο –  να ασκήσει τεράστια επίδραση στη σύγχρονη τέχνη.
Για πενήντα και πλέον χρόνια δημιούργησε έργα ζωγραφικής, σχέδια, χαρακτικά, μονοτυπίες, γλυπτά, αλλά και φωτογραφίες. Αξιοθαύμαστη παραμένει η απόδοση της κίνησης όπως φαίνεται στους πίνακές του με θέμα το χορό. Χαρακτηριστικό είναι ότι περισσότερα από τα μισά έργα του απεικονίζουν χορεύτριες.
Οι ιπποδρομίες, τα γυναικεία γυμνά, αλλά και οι αξιοπρόσεκτες για την απόδοση του σύνθετου ψυχισμού του εικονιζόμενου προσωπογραφίες του, αποδίδουν το σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως ο ίδιος τον βίωσε στο Παρίσι του 19ου αιώνα.















 




Περισσότερα από 200 έργα του εκτίθενται αυτόν τον καιρό σε μια από τις μεγαλύτερες εκθέσεις του που πραγματοποιήθηκαν ποτέ προς τιμήν του, στην Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώριας, το παλαιότερο δημόσιο μουσείο τεχνών της Αυστραλίας (ιδρύθηκε το 1861). Με τίτλο Degas: A New Vision, η έκθεση επιδιώκει να προσφέρει αυτό ακριβώς που ο τίτλος της αναφέρει. Μια φρέσκια, και δυναμική επαναξιολόγηση της ιδιοφυΐας αυτού του θρυλικού καλλιτέχνη. Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο πρώην διευθυντής του Λούβρου, Henri Loyrette και περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, γλυπτά, σχέδια, παστέλ και φωτογραφίες.
Οι περίφημες χορεύτριές του δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν την τιμητική τους στην έκθεση αυτή, που θα διαρκέσει έως τις 18 Σεπτεμβρίου. Εκείνες είναι άλλωστε που καθιέρωσαν τον δημιουργό τους ως «αυθεντία της κινούμενης ανθρώπινης μορφής», είτε απεικονίζονταν σε πίνακες, χαρακτικά ή γλυπτά σε μπρούντζο. Για την προώθηση της έκθεσης αυτής, μάλιστα, στήθηκε μια ιδιαίτερη φωτογράφιση με μπαλαρίνες, που αναδημιουργούν ορισμένα από τα πιο διάσημα έργα του.