Translate

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 // ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΡΡΥΒΑΝΤΗ /// MΟΝΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΣΤΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ









Φέρνουν βροχή, ξεπλένουν αμαρτίες
επίδοξους αναρριχητές
και πασσάλους.

Οι γάντζοι σκουριάζουν, οι τροχαλίες κολλάνε
κι εσένα απόψε σου λείπει
ένας πόντος
από εκείνο το καλσόν με τη ραφή.

Θα τον ανέβαζε τόσο πολύ.


(Ανέκδοτο)

*** 
*Ο τίτλος του ποιήματος είναι παροιμία από την Κίνα.

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΝΑΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ /// ΕΡΩΤΙΚΟ







Όταν το μυαλό διψάει, οι σκιές των δέντρων δεν αρκούν.
Ούτε τα αγγίγματα των χειλιών και τα άπληστα χάδια.
Μόνο αν κατάφερνες να ξεριζώσεις τον ήλιο
και να ξεσκίσεις με τα δόντια τον ομφάλιο λώρο
που τον ενώνει με τα σπλάχνα σου
θα άντεχες να γείρεις αποκαμωμένος
στο βράχο.

Προς το παρόν τριγυρνάς γύρω απ’ τη λίμνη
σαν σαρκοφάγος γλάρος,

ενώ η νεράιδα κάνει κούνια στην καρδιά σου.

«Τα Δώρα της Αγρύπνιας» ,Εκδόσεις Αστάρτη (2013)
*** 
Η φωτογραφία είναι παρμένη από  εδώ!

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017/// ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ /// ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ






Να μην αφήσεις σπιθαμή
ανάμεσά μας
να γείρεις πάνω στην καρδιά μου
με το φορτίο της ηδονής
και να πατήσεις το θηρίο
το τέρας το κεντρί
όλα αυτά τα μυθικά
τα πλάσματα της νύχτας
που έχουν χώμα το κορμί
που έχουν στρώμα το κλειδί
μιας πόρτας βυθισμένης

ας πλέουμε πια τρομακτικά
σαν φύλλα στο σκοτάδι
σαν ναυαγοί
σε μαύρη θάλασσα.

***
Félix Vallotton, "Portrait of Woman in Black Hat", 1908
http://bit.ly/1rk67fK

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ /// ΑΝΘΙΖΕ




Χάθηκα στην ηφαιστειώδη ορμή του οργασμού
που μου έδωσες στον έρωτα.
 Η ύπαρξή μου άρχισε να διαστέλλεται,
 κάθε σημείο, κάθε πόρος στο δέρμα μου
 άνοιγε, μπουμπούκιαζε κι άνθιζε.
 Η λατρεία μου για σένα,
σαν κάτι παντοδύναμο κι άτρωτο,
συνεχώς ανατροφοδοτείται,
γιγαντώνει τη θέρμη. Στο απόγειο του οργασμού,
κάθε πόρος στο δέρμα μου ολάνθιστος τόπος. 

***


Margaux Hemingway by Elliott Erwitt, 1975
http://bit.ly/2rha5Py
*
 

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// XAΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ /// ΚΑΠΝΟΣ




Θυμάμαι τον καπνό του τσιγάρου σου
να τον φυσάς και να τον παίρνει ο αέρας προς τα πάνω,

το τζάμι του αυτοκινήτου που θόλωνε απ’ την ανάσα σου

κι εσύ ζωγράφιζες πάνω του αστεία ανθρωπάκια,

τον ζεστό αχνό απ’ το φλιτζάνι σου

που το ‘φερνες στο στόμα σου προσεκτικά,

έπινες μια μικρή γουλιά και τέντωνες τα χείλη σου

να σ’ τα φιλήσω που καιγόσουν.



Θυμάμαι στο σπίτι στο βουνό

που ξυπνούσαμε το πρωί

και δεν κρατιόσουν, μού ‘λεγες,

μ’ έπαιρνες έξω, πίσω απ’ τους θάμνους,

κατέβαζες με μια σου κίνηση

το παντελόνι σου μαζί με το βρακάκι 

λύγιζες τα πόδια σου, 

και ουρούσες μ’ ανακούφιση,

στον παγωμένο αέρα του πρωινού

κι άχνιζε ανάμεσα στα πόδια σου

ατμός ανέβαινε από μέσα σου

και μου μιλούσες ακατάληπτες κουβέντες

σαν την Πυθία πάνω στον τρίποδα

και μην κοιτάς μου έλεγες,

μα εγώ κοιτούσα και τώρα τα θυμάμαι.

****
Η φωτό είναι παρμένη από
εδώ
***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// XAΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ /// ΕΡΩΤΑΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕΡΟΣ

 

 

Ένα μήλο δίπλα σε μια κανάτα,
είναι άλλη μια «νεκρή φύση»
που περιμένει υπομονετικά
το πινέλο ενός έμπειρου ζωγράφου
για να ζωντανέψει πάνω στον καμβά του.
Ένα μήλο όμως στο στόμα της αγαπημένης σου
είναι «an entirely different story»,
όπως θα ’λεγε και ο Πέιτερ.

Καθώς βλέπεις τα αιχμηρά της δόντια
να μπήγονται με δύναμη στο λαμπερό, λείο κορμί του
και στη συνέχεια τη γλώσσα της να σκουπίζει
με αργές, κυκλικές κινήσεις τα χείλη –
υγρά ακόμη από τη λαίμαργη επαφή,
κάνεις αυτό που επιτάσσει η στιγμή:
με μια αστραπιαία κίνηση το αρπάζεις από το στόμα της
και το χώνεις βίαια στο δικό σου,
για να της το επιστρέψεις λίγα δευτερόλεπτα μετά -

μισό.

Αυτό δεν είναι ο έρωτας;
Αυτά τα σημάδια του;


(Aνέκδοτο) 

**** 
Η φωτό είναι παρμένη από  εδώ

**** 

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ /// ΣΑΝ ΑΓΡΙΜΙΑ


                                                                                      
    «...κι όμως ,μου λές,μονάχα
    μέσα από τα κορμιά μας
    υπάρχουμε...»





Σαν αγρίμια
γαντζώνεστε ο ένας πάνω στον άλλο
τον μυρίζεις
κάθε που έρχεται απ΄έξω
μπαίνεις μέσα στο στόμα του
ελέγχεις την υγρότητα της γλώσσας του
έπειτα αρχίζεις να τον τρως
μετά μανίας
επιδεικτικά
ξεδιάντροπα
κι αυτός αφήνεται
κι ενδίδει
και σκληραίνει
και σου επιτίθεται
σε βιάζει 
κι αρχίζει τώρα να σε τρώει εκείνος
με λύσσα
να σου διαλύει το αιδοίο
με τους πιο απίθανους τρόπους
οδηγώντας σε
κάπου πολύ μακριά...
 
(Εκείνη την ώρα η Ποίηση
δεν έχει κανένα απολύτως νόημα)



*

[Από την «Μυστική Ζωή της Μάγιας Μ.»,ανέκδοτο]
*** 
*Ο πίνακας του Kλίμτ είναι παραμένος από εδώ
***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 // ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ/// KΛΥΔΩΝΙΣΜΟΣ






Στο στόμα της συκιάς
Σήπομαι
Στις στοές της πολιτείας
Συστρέφομαι
Στη γλώσσα του σώματος
Στέκομαι
Στη σάρκα της σκιάς
Ζαλίζομαι
Στράφηκα να σε δω
Κι ήσουν σύννεφο
Σε μια πνοή και
Σκορπίζει το σχήμα σου
Στην κλειδαρότρυπα της ζωής μόνο, να,
Κλυδωνίζομαι 

Άλτισσα του ήλιου
Σκύβω στα πόδια σου
Αλλά, μα,
Ολοένα και πιο μα,
Να, φιλάω το άλμα σου

*** 

Η φωτογραφία είναι παρμένη από  εδώ

*

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// NIKOΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ /// στυγνή βιολογία




στυγνή βιολογία














άλλες φορές πάλι
το χέρι μου
το χέρι θέλω να πω
πάει μόνο του
εκεί
μηχανικά

λες και επείγεται να δει αν ζω ή
αν είμαι ακόμα ένας άντρας ή
όπως ένα ζώο σκύβει κι ακροάζεται τη φύση του

βλέπεις δεν έχω πια
κανέναν να εννοήσω.
κανέναν να ποθήσω.
αισχρότητες
θα πεις εσύ
μα εγώ
λίγα κορμιά σημάδεψα
τά ’χα
τα σπούδασα
κι είναι ένα τίμημα βαρύ
μιας και δε φόρτωνα τους έρωτες με το κιλό
τι κι άμα λιπόσαρκος
λαχτάριζα

**** 

Η φωτό είναι  παρμένη από εδώ

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017/// ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ /// ΑΟΡΑΤΟΣ ΜΙΤΟΣ



Σκαμμένα δέρματα 
Κάτω απ’ τους πόρους 
Αόρατες διαδρομές
Υποδόριοι ιστοί
Οι εραστές που μας άγγιξαν 
Αφήνουν πίσω τους κάτι 
Να εντοπίζουν το ίχνος
Σαν τα σκυλιά 
Που αναγνωρίζουν 
Τις μυρωδιές 
Έτσι 
Να βρίσκεις το δρόμο 
Με μάτια κλειστά 
Ψηλαφίζοντας σώματα ξένα 
Και με την άκρη των δακτύλων 
Να καταλήγεις 
Μέσα μου 

***
 
Η Εικόνα είναι παρμένη από εδώ

*

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΡΙΤΣΙΝΙΩΤΗΣ /// (Χ)άσμα (Χ)ασμάτων






Ο Άντρας:
Αγάπη μου είσαι όμορφη σαν κρίνο
Που μέσα του κοιμήθηκε ένα φίδι
Τα νύχια σου γεράκια
Που ορμούν στο στήθος μου
Η Γυναίκα:
Αγαπημένε μου πίθηκε
Που θέλεις άσπρη γυναίκα
Φίλησέ με, με όλο σου το στόμα
Δάγκωσε τις ρώγες μου
Βάλε σάλιο στ αυτιά μου
Θέλω να μυρίσω το άρωμα του πόθου σου
Όπως το μυρίζουν οι σκύλες
Που τρέχουν γύρω σου
Ο Άντρας:
Καθώς βαδίζεις
Υψώνεις το λαιμό σου
Σαν φοράδα αδάμαστη
Τα οπίσθιά σου κυματίζουν
Σαν τρικυμισμένη θάλασσα
Θα πνιγώ μέσα της
Η Γυναίκα:
Αν είμαι θάλασσα
Έλα να βυθιστείς μέσα μου
Έλα να περάσεις τη νύχτα σου
Στις σπηλιές μου
Έλα να βοσκήσεις τα φύκια μου
Ύστερα θα σου δώσω
Το πιο κρυφώ κοράλλι για φιλοδώρημα
Ο Άντρας:
Το χάσμα είναι ανοιχτό
Πάνω απ τα κεφάλια μας
Κι ανάμεσα στα πόδια σου
Αυτό μας γέννησε
Κι επιθυμούμε παθιασμένα πάλι να εισέλθουμε
Η Γυναίκα:
Καλέ μου
Σαν φράουλα μυρωδάτη
Είναι η κεφαλή του πέους σου
Τρέμω όταν την αγγίζω με τη γλώσσα μου
Κι ύστερα την καταβροχθίζω ολόκληρη
Ώσπου να τελειώσει
Το τραγούδι του (κ)αυλού σου.
Λάρισα, 28/8/17

***
Η Εικόνα είναι παρμένη από  εδώ
***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΜΑΡΙΑ ΠΑΤΑΚΙΑ /// Πο(ρ)νογράφημα





   Εγώ
   Σεξ εναγώ
   Μες στου μυαλού μου τα τοπία
   Τα οποία
   Περιλαμβάνουν το "εσύ"
   Στην συνουσία…
   Ενώ εσύ
   Σεξ ένους τόπους
   Παροικείς
   Με το "εγώ" στητό στον τοίχο
   Την ουτοπία βάζεις στόχο
   Μ'ένα στίχο.
   Κι οι δυο μαζί
    -και χωριστά-
    Σεξ όδιους θρήνους
    Ταμένοι
    Με το μελάνι
    Τη στιγμή ορίζουμε
    Ως τεθλασμένη.



***

From Pirelli calendar by Annie Leibovitz, 2000
http://bit.ly/2cjinhr


*

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ /// ΘΡΑΥΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ




Είσαι το όνομα
που συλλαβίζει το σώμα μου

Μαχαίρι που σφήνωσε
στις ριπές των γραμμάτων

Σημείο που τέμνονται
οι σπασμοί και οι λέξεις 

***

Ray Metzker, "Sand Creatures", 1973
http://bit.ly/2ng8FkY


*

notationes /// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΛΙΩΤΗΣ /// 'ATITΛΟ




Αναδυόμαστε
απ’ τα ζεστά νερά
για μια στιγμή
φαινόμαστε
να επιπλέουμε
πλήρεις κι ενωμένοι
- με βλέπω
όπως κάποιον
που ’χες αγαπήσει
όταν ήσουν νέα. 

(Ανέκδοτο) 

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ANAΣΤΑΣΙΑ ΓΚΙΤΣΗ /// room 000




θυμάμαι
στα σκέλια ανάμεσα
αναπνοή έταζες
στη ρυτίδα του δευτερολέπτου
που δάγκωσε την προσμονή
λιγοθύμισες
 
fade into you
fade into you
 
έκραζε ένας τοίχος που
τα δάκτυλα γραπώσανε
 
Ξενοδοχείο Olympia
Room 3 2 1
ώρα μηδέν
θάρρος ή θάρρος;

*** 

* Aμεντέο Μοντιλιάνι

*** 

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017/// ΑΝΝΑ ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ /// ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ




Τα χαστούκια που του έριξε άνοιξαν το παράθυρο και πέταξαν μακριά. Άδικα τής κοκκίνισε το χέρι. Η καταχνιά πάνω στη λίμνη έσπρωχνε τα φύλλα από το κόκκινο σχεδόν στο μαύρο. Αν δεν έψαχνε για τσιγάρα ίσως να της φαινόταν και ρομαντικό. Η Στοά το βράδυ ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Κορμιά κολλημένα σε παλιό ρυθμό. Ο υπολογιστής μπλόκαρε και το γράμμα έμεινε μισό. Εξάλλου είχε καθυστερήσει σε έναν προη-γούμενο αιώνα.
Α, η ξανθιά σκύλα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Μακριά πόδια, αιχμη-ρά τακούνια και πρόστυχο φόρεμα. Η τουαλέτα χτισμένη πάνω στο διάφανο κρύσταλλο. Ο ίλιγγος του υπογείου. Της έμπηξε κόκκινα τα νύ-χια στην πλάτη. Κι εκείνη τής έμαθε το φιλί της χήνας. Τα χείλη της σί-γουρα σήμερα θα είναι ελαφρώς πρησμένα. Ανακουφίστηκε για λίγο. Μέχρι να ορμήσει πάλι η πείνα σαν θηρίο που σου τρώει τα σωθικά. 

***

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017/// ΒΙΚΥ ΔΕΡΜΑΝΗ /// ΛΑΒΑ ΜΟΥ


Ernst Ludwig Kirchner -1930- Ερωτευμένοι (Το φιλί)


Όταν στο μυρωμένο σου κορμί αναζητώ 
τη λάγνα οσμή του άκρατου πόθου 
αλύπητα πυρπολούν το σώμα μου
τα φλογισμένα χνάρια των χεριών σου
όταν διψασμένη άπληστα ρουφώ
το νέκταρ των ανθών απ’ τα χείλη σου
του πάθους μου τη δίψα μεγαλώνεις

πυρωμένο σίδερο βυθίζεσαι εντός μου
μ’ ανάσες βαθιές και ηδονής ιαχές
αθέατους κουρσεύεις κόσμους 


  Είναι από το βιβλίο  «Έρωτας κραταιός ως θάνατος» , ΑΩ Εκδόσεις, 2014

*** 

notationes /// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΑΓΓΕΛΑ ΓΑΒΡΙΛΗ /// ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΌΧΙ

Πίνακας του Αμεντέο Μοντιλιάνι





Το ξέρω:
Οι Απόλλωνες σπάζουν κομμάτι κομμάτι από τους βανδάλους.
Οι Ερμείες αποκεφαλίζονται στην αγορά.
Οι Αντίνοοι χάνονται από πυρετούς ύπουλους.
Οι Νάρκισσοι πνίγονται στις λίμνες
και οι Ντόριαν Γκρέυ καταστρέφουν τα πορτρέτα τους.

Μα εκείνη η πάλλουσα καμπύλη της κοιλιάς,
(απ’ όλη την ομορφιά σου, αυτή μόνο)
είναι δική μου.
Στους αιώνες.

*** 

Οnotationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// EΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΧΜΕΤΗΣ /// ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Jean Honor Fragonard, To κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1780. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.


Ιδρωμένα τα κορμιά μας

εδώ και ώρα

δεν έχει ζέστη απόψε

μα η καύλα αλλάζει την θερμοκρασία

και τους παλμούς μας.



Ένα βοριαδάκι μόνο

δροσίζει τις πατούσες,

θα ξεκινήσω από τα χείλη σου

θα βάλω την γλώσσα πίσω από τα δόντια

για να εξασφαλίσω την σιωπή σου˙



Αν στα δαγκώσω μην φοβηθείς

είναι αρχή, στο τέλος θα ξέρουμε

αν στην ηδονής το σκοτάδι

διαβάσουμε το ποίημα.



Στα στήθη σου θα σταθώ

να γευτώ στις ρώγες σου

την ομορφιά του Αυγούστου.


( Από την ανέκδοτη συλλογή Ιντερμέδιο )

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΣΤΕΛΛΑ ΔΟΥΜΟΥ /// ~ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΣΕ ΗΧΟ ΠΛΑΓΙΟ~


Γυμνή Γυναίκα / Αμεντέο Μοντιλιάνι


Είναι ιστορίες που άρχισαν μεσάνυχτα σε κρεβάτια από σκόνη.
Είναι μέλη από κύματα, δάχτυλα-ειδύλλια, χείλη-μολότοφ, δρόμοι ψιθύρων σε σπείρα ωτική, είναι η χαμένη τιμή του αμύγδαλου, είναι το χι απ’ το χώμα που σταυρώνει το υνί. Είναι του Αδάμ το καπρίτσιο μήλο, είναι λαγόνων το εξάσφαιρο τέχνασμα, είναι που κοιμάται στην ήβη μονόλιθη Άνοιξη. Είναι των καρπών το αλάτι που τυραννόσαυροι άγιοι το γλείφουν και άλογα. Είναι έλη τον Αύγουστο. Είναι τέλη προκρούστεια. Ρε, μια σφαγή είναι!
Ψάλλε:
Είναι πετονιές από γλώσσες που κόψανε στήθη στο credere
Είναι τα ανάδελφα έθνη ερωταποκρίσεων
Είναι τα σκισμένα ευαγγέλια των φύλων
Είναι οι κιλλίβαντες που ονειρεύονται σώματα πεθαμένα από ζάχαρη
Είναι οι ατμοί που εκβάλλουν τα σκέλια της νύχτας στο κεφάλι σου μέσα
προτού εκπνεύσει από  κάτοικο έρωτα.
Στο εσώρουχο η σάρκα ραμμένη
μαγγανεία από καύλα την λες, και χλομιάζεις.
Τι χλομιάζεις; Στην κηδεία θα απολαύσεις την ώχρα.
Τώρα, χόρευε!

*Δημοσιευμένο στην ανθολογία πεζού και ποιητικού λόγου, DiP generation 2017

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΔΩΡΑ ΚΑΣΚΑΛΗ /// ΑΛΙΕΥΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΩΝ









Έπιασες το χέρι μου
με βία
τράβηξες το λουκέτο πουκάμισου άσπρου
κύλησε μες το στήθος το κουμπί,
μισοπνιγμένος το ’ψαξες
κι όταν σώθηκες απ’ το βυθό μου,
αναδύθηκες στο βράδυ του Σαββάτου
μ’ ένα μικρό μαργαριτάρι ανάμεσα στα δόντια.

Ζύγιασες με την παλάμη σου
τ’ αναστημένα μαλλιά μου
κι άφησες έγκαυμα
στην αγωνία του λαιμού
στράγγισε το σώμα σου
ιδρώτα
στη σπηλιά της μασχάλης.

Η γλώσσα σου ξεθηλύκωσε
κάθε συστολή
της γυμνωμένης μου πλάτης
κύλησαν στ’ αυλάκια της
ως τη ρίζα
της παραίσθησης
οι χυμοί σου.

Και
τράβηξες τη χορδή
που ηχούσε παράφορα
στη σάρκινη λύρα.
Η  άπνοη εκφορά της ηδονής
έκανε το φεγγάρι
στα σεντόνια μας
κομμάτια.


Ανταλλακτήριο ηδονών, Σαιξπηρικόν 2014
*** 

*Η φωτό είναι παρμένη από  εδώ


***
 

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΒΑΣΩ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ /// [ ΑΤΙΤΛΟ]







Σε θαυμάζω
με όλο μου το είναι.
Ενίοτε και με το βλέμμα μου
που σε ψάχνει μέσα στο χώρο.
Στο κελί σου,
σ'αυτό που δε χρειάζεσαι προσωπείο,
μάσκα, στολή,
ψευτοχαμόγελα αυτάρκειας και ευτυχίας δήθεν.
Εκεί που μεγαλώνεις, εκεί που γερνάς.
Σε φοβάμαι,
σε τρέμω.
Θαρρώ σ'ερωτεύομαι.
Η μοναδική στιγμή
που δε φοβάσαι θεό,
ανθρώπους ούτε θάνατο
είναι η στιγμή του αμοιβαίου οργασμού.
Θα σε κάνω εραστή μου. 

****

Η φωτό είναι παρμένη από  εδώ

*